Waar we enerzijds het contact met ons gevoel kwijt lijken te zijn, zijn we aan de andere kant veel gevoeliger geworden.
Misschien wel omdat we zo bang zijn om te voelen, en dan vooral voor 'vervelende' gevoelens, dat we alles en iedereen die maar iets daarvan veroorzaakt, willen elimineren.
Waar voorheen nog echte gevaren op de loer lagen, is de wereld nog nooit zo veilig geweest als nu.
Wie het nieuws kijkt denkt al snel dat dit niet zo is, maar wie eens om zich heen kijkt en zich afvraagt wanneer en hoevaak er nou echt iets vreselijks is gebeurd, moet vaak toch concluderen dat we vooral lopen te klagen, zeuren en roddelen over wissewasjes. Onzinnigheden.
We hebben minder pijn, maar lijden meer. Aan angst. Vooral voor elkaar. Sinds covid voor elkaars nabijheid en vooral ook heel bang voor andersdenkenden.
Bang voor alles waar we geen controle over hebben. Alles wat we niet (kunnen) begrijpen. En de wereld moet daar rekening mee houden.
Geen herrie maken. Alleen praten over koetjes en kalfjes. Want we zijn als de dood om een gevoelige snaar te raken. Logisch, want ons brein is gemaakt voor het spotten van gevaar en doet er alles aan om jou in leven te houden.
Maar bij gebrek aan écht gevaar, gaat het gewoon opzoek naar iets anders om bang voor te zijn en worden we massaal (onbewust) angstig voor alles wat maar een piep klein beetje spanning veroorzaakt. Voor ongemak. Discomfort.
Het leuke is, dat vervelende gevoel is he-le-maal van jou en niemand anders, dus leer vooral zelf hoe je daar mee om gaat. Zo veel krachtiger om de regie te nemen.
Zo veel krachtiger dan als een slachtoffer te zitten klagen en hopen dat de hele wereld voor jou op haar tenen zal lopen.
Samen lekker ontspannen het ongemak opzoeken? Je comfortzone vergroten? Schrijf je in voor de 2daagse of voor een 1-op-1 traject op www.ronjavandijk.nl.
Fijne dinsdag! ✨💛
Reactie plaatsen
Reacties